Łuszczyca jest przewlekłą, nawrotową chorobą skóry, charakteryzującą się obecnością na skórze złuszczających się wykwitów, ustępujących bez pozostawiania śladu. To schorzenie niezakaźne i niezłośliwe, z tendencją do samoistnego ustępowania i nawrotów.Charakterystycznym objawem łuszczycy są czerwono-różowe, płasko-wyniosłe grudki o wyraźnych brzegach i zróżnicowanej wielkości, pokryte srebrzystą lub srebrzystoszarą, nawarstwiającą się łuską.
Wykwity występują najczęściej na skórze kończyn (głównie łokci i kolan), okolicy kości krzyżowej, okolicy pośladkowej, na owłosionej skórze głowy oraz skórze stóp i dłoni.Objawy tej choroby obserwujemy też na paznokciach, na których pojawiają się bruzdy, zgrubienia, płytka paznokcia staje się matowa, krucha i nabiera żółtawego zabarwienia. Najnowsze doniesienia mówią o współwystępowaniu łuszczycy z zaburzeniami metabolicznymi (wysoki poziom cholesterolu), jak również ze zwiększonym ryzykiem występowaniu chorób układu krążenia. U części pacjentów z łuszczycą mogą wystąpić dolegliwości stawowe (bóle, obrzęki). Należy zawsze pamiętać o występowaniu łuszczycy stawowej, której, oprócz zmian skórnych, towarzyszy przewlekłe zapalenie stawów.
W leczeniu łuszczycy możemy wyróżnić leczenie miejscowe, ogólne i fototerapię. Pierwszym etapem leczenia jest oczyszczenie zmian z łuski przez stosowanie miejscowych preparatów z mocznikiem, kwasem salicylowym, siarką. Następnym etapem jest tzw. etap redukcji, czyli zahamowanie nadmiernego podziału komórek naskórka, który jest przyczyną powstawania zmian łuszczycowych. W tym celu stosuje się miejscowe preparaty dziegciowe, cygnolinę, miejscowe kortykosteroidy (których nie wolno stosować przewlekle!), analogi witaminy D, retinoidy miejscowe. Skuteczną metodą leczenia jest fototerapia, czyli naświetlanie promieniami ultrafioletowymi emitowanymi przez specjalistyczne lampy. Jest to metoda łatwa w stosowaniu, przydatna w przypadku zajęcia dużych powierzchni skóry. Naświetlania lampami UV możemy łączyć ze stosowaniem psoralenów i retinoidów. W zaostrzeniach lub w postaci opornej na leczenie miejscowe i fototerapię konieczne może być zastosowanie leczenie ogólnego. Należą do niego doustne leki immunomodulujące takie jak cyklosporyna, metotreksat, doustne retinoidy. W ciężkich i opornych przypadkach istnieje możliwość włączenia tzw. leczenia biologicznego (przeciwciał monoklonalnych). Prawidłowe i systematyczne leczenie łuszczycy, połączone z odpowiednią pielęgnacją skóry, prowadzi u większości pacjentów do ustąpienia zmian chorobowych.
