Kiła (syfilis) jest przewlekłą chorobą zakaźną. Wywołują ją bakterie Treponema pallidum (krętki blade). Kiła jest bardzo zaraźliwa, szczególnie we wczesnym stadium. Bakterie wnikają do organizmu człowieka poprzez przez uszkodzoną skórę lub nieuszkodzone błony śluzowe. Najczęściej do zakażenia dochodzi przez kontakty seksualne, jednak choroba przenosi się również przez pocałunek. Dzieci mogą cierpieć na kiłę wrodzoną, jeśli zarażą się od chorej matki w życiu płodowym przez łożysko lub podczas porodu. Nieleczona kiła prowadzi do poważnych uszkodzeń wielu narządów, a w skrajnych przypadkach nawet do śmierci.
Choroba rozwija się w trzech etapach. Pierwsze objawy kiły pojawiają się w miejscu infekcji po 2-3 tygodniach od zakażenia – w postaci grudek, a następnie twardych, bezbolesnych owrzodzeń, które goją się samoistnie po upływie 6-8 tygodni. Nieleczona kiła pierwotna przechodzi po około 2-3 miesiącach w fazę wtórną. Pojawiają się wówczas zmiany skórne, występujące na tułowiu i kończynach, w postaci tzw. osutki kiłowej. Jest wysypka o średnicy 5-10 milimetrów, mająca wygląd plamek lub grudek, która nie swędzi. Po upływie kilku tygodni zaczynają pojawiać się czerwone krosty, które najczęściej umiejscawiają się na stopach, dłoniach i głowie, ale mogą też zająć całe ciało. W trzecim etapie rozwijają się zmiany guzkowate – tzw. kilaki. Choroba zajmuje wówczas stopniowo ośrodkowy układ nerwowy i sercowo-naczyniowy.
Każda nietypowa wysypka lub owrzodzenie w okolicach intymnych wymaga konsultacji ze specjalistą. Rozpoznanie kiły polega na badaniu przesiewowym krwi oraz testach potwierdzających dodatnie wyniki odczynów przesiewowych. Niestety, wiele osób zarażonych nie decyduje się na wykonanie badania z uwagi na negatywny odbiór tej „wstydliwej choroby” ze strony otoczenia. Przez źle pojęty wstyd niepotrzebnie narażają się na bardzo poważne komplikacje zdrowotne. W Dermoklinice zapewniamy pełną dyskrecję oraz fachową pomoc w leczeniu tej poważnej choroby.
Po zdiagnozowaniu kiły należy niezwłocznie powiadomić o tym fakcie obecnych i byłych partnerów seksualnych, aby jak najszybciej wykonali oni testy na obecność krętka bladego.
Kobiety ciężarne powinny dwukrotnie zgłaszać się na badania serologiczne krwi, aby uchronić dziecko przed poważnymi komplikacjami (poród martwego płodu, poród dziecka zdeformowanego, niezdolnego do dalszego życia lub poród dziecka z objawami kiły o trudnym rokowaniu).
Leczenie kiły polega na podawaniu choremu antybiotyków drogą dożylną lub domięśniowo. Najczęściej jest to penicylina prokainowa, doksycyklina lub tetracyklina, które wstrzykuje się przez okres około dwóch tygodni. Wczesne zdiagnozowanie choroby daje gwarancję 100% wyleczenia. Kiłę w fazie trzeciorzędowej, kiedy został już zaatakowany układ nerwowy, leczy się szpitalnie.
